سنسور یا حسگر دستگاهی است که به ورودی های دریافت شده از محیط فیزیکی پاسخ می دهد. ورودی هر حسگرمی تواند نور، گرما، حرکت، رطوبت، فشار یا دیگر پدیده های محیطی باشد. خروجی حسگرها به طور کلی سیگنالی است که در محل سنسور به صفحه نمایش قابل خواندن توسط انسان تبدیل می شود. این سیگنال ها همچنین می توانند بصورت الکترونیکی از طریق شبکه برای خواندن یا پردازش بیشتر منتقل شوند.
سنسور شیمیایی وسیله‌ای تحلیلی است که می تواند اطلاعاتی در مورد ترکیب شیمیایی محیط آن، یعنی یک مخلوط مایع یا گاز، ارائه دهد. از این دسته از حسگرها به‌عنوان ابزاردقیق در اتوماسیون واحدهای شیمیایی استفاده می شود.
در زیست پزشکی و بیوتکنولوژی، سنسورهایی که به وسیله‌ی یک جزء بیولوژیکی، مانند سلولها، پروتئین، اسید نوکلئیک یا پلیمرهای بیومیمتیکی، آنالیتها را تشخیص می دهند، بیوسنسور نامیده می شوند. در حالی که به یک حسگر غیربیولوژیکی برای آنالیت های بیولوژیکی حسگریا نانوحسگر گفته می شود. این اصطلاحات برای کاربردهای درون بدن انسان و خارج از آن کاربرد دارد. کپسوله کردن جزء بیولوژیکی در حسگرهای زیستی، مسئله ای متفاوت با سنسورهای معمولی را نشان می‌دهد.
فناوری نیمه هادی اکسید فلز(MOS) تاکنون بطور گسترده ای برای اندازه گیری پارامترهای فیزیکی، شیمیایی، بیولوژیکی و محیطی مورد استفاده قرار گرفته اند.
ویژگی های عملکرد سنسور های گازی MOS تحت تأثیر واکنش‌های سطح اکسید فلز قرار دارند. تغییر مقاومت مواد ناشی از گاز هدف را می توان با یک مدار تقسیم ولتاژ ساده و یک مقاومت مرجع اندازه گیری کرد. پلت فرم Micralyne ویژگی‌های زیادی را برای فیلم های اکسیدهای فلزی ارائه می‌دهد. حسگر با این ویژگی‌ها می‌تواند از موادی مانندSnO2 ، TiO2 ، ZnO In2O3 و کربن ساخته شود. لایه سنجش برای افزایش حساسیت می تواند حاوی کاتالیزور Pd ، Pt یا سایر اکسیدهای فلزی باشد. علاوه بر این، با کنترل ساختار و مساحت سطح را می توان عملکرد سنسور را به حداکثر رساند.
سنسور اکسیژن یک وسیله الکترونیکی است که نسبت اکسیژن موجود در گاز یا مایع موردتجزیه و تحلیل را اندازه‌گیری می‌کند. این سنسور توسط رابرت بوش در اواخر دهه 1960 تحت نظارت دکتر گونتر بامان توسعه داده شد. عنصر سنجش اولیه با یک سرامیک زیرکونیا به شکل انگشتی عرضه شد. سنسور سبک مسطح در سال 1990 […]
یک سنسور کربن دی اکسید یا حسگر CO2 ابزاری برای اندازه‌گیری گاز دی اکسید کربن است. متداول‌ترین سنسور کربن دی اکسید سنسورهای گاز مادون قرمز (NDIR) و حسگرهای گاز شیمیایی است. اندازه‌گیری دی اکسید کربن در نظارت بر کیفیت هوا در محیط داخلی و بسیاری از فرآیندهای دارای اتوماسیون صنعتی از اهمیت بالایی برخوردار است.
