آشنایی اولیه
امروزه اتانول واژه ای نام آشنا برای انسان هاست که پیش از کشف آن توسط محمد بن زکریای رازی به عنوان ماده ای منحصر به فرد شناخته می شد. همچنین برای استفاده در موارد پزشکی و دارو سازی و علاوه برآن به عنوان مشروبات الکلی با قابلیت ایجاد حالت مستی برای انسان بکار برده می شد.
به احتمال زیاد انسان های نخستین با خوردن چند میوه گندیده (انجیر و یا سیب )، اتانول را وارد خون خود کرده و پس از حالت سرمستی و احساس عجیب، مغزانسان پیام هایی برای مصرف بیشتر صادر کرده است.
تاریخچه دقیقی از زمان آشنایی انسان های اولیه با آن در دسترس نیست؛ ولی طبق مشاهدات باستان شناسی مردم چین 9000 سال پیش مشروبات الکلی را تولید و از آن استفاده می کردند. همچینین با کشف های باشتان شناسی در گودین تپه نشانه هایی از تولید آن در ایران در حدود 5500سال پیش حکایت دارد.
اکتشاف اتانول
با ظهور اسلام وگسترش علم و دانش در بین مسلمانان ، دانشمندان برجسته مسلمان نظیر جابر بن حیان و محمد بن زکریای رازی تلاش های زیادی را در سده های نخستین اسلامی ، برای علم شیمی و کیمیا گری انجام دادند که جابر بن حیان با کشف انبیق (وسیله ای برای تقطیر ) خدمت بزرگی به علم شیمی انجام داد و زکریای رازی با با استفاده از انبیق و تقطیر مشروبات الکلی موفق به کشف اتانول خالص شد.
انقلاب عطر سازی
در قرن 17 با گسترش صنعت عطر و ادکلن در اروپا اتانول به عنوان سیال حامل در جداسازی استخراجی بعضی اسانس های طبیعی و به عنوان حلال در عطر ادکلن استفاده شد تا جاییکه 50 تا 80 درصد از عطر ها موجود را اتانول تشکیل می دهد.
انقلاب صنعتی
تا پیش از قرن 19 استفاده از اتانول بیشتر تحت عنوان مشروبات الکلی و صنایع عطر و اسانس و به میزان کم در موارد پزشکی و درمانی به عنوان مسکن و کاهنده درد و رفع مشکلات کلیوی و مثانه ای استفاده می شد.
در قرن 19 با گسترش انقلاب صنعتی و همچنین پیدایش و تولید خودرو های درونسوز اتانول جایگاه جدیدی به عنوان یک سوخت مناسب و نسبتا ارزان و در دسترس پیدا کرد و تولید و مصرف آن رو به فزونی یافت وکارخانه های بزرگ صنعتی تولید کننده اتانول پا به عرصه تولید گذاشتند.
قرن 19 و پزشکی مدرن
در اوخر قرن 19 با گسترش علم پزشکی و جراحی در غرب ، جوزف لیستر جراح انگلیسی طی مقاله ای با عنوان اصول گند زدائی در عمل جراحی ( Antiseptic Principle of the Practice of Surgery) از اتانول به عنوان ماده ای موثر و مناسب برای از بین بردن عوامل بیماری زا نام برد و دنیای پزشکی با اثر ضد عفونی آن آشنا شد.
به سرعت تحقیقات گسترده ای بر روی اتانول و خانواده الکل ها و تاثیر گندزدائی و ضد عفونی کنندگی آنها شد و مشاهدات حاکی از آن بود که بر خلاف متانول که یک الکل سبک بوده و خاصیت ضد عفونی ندارد و برای انسان بسیار مضر است ، اتانول و ایزوپروپانول(2-پروپانول) خاصیت بسیار خوبی در ضد عفونی سطوح و پوست و دست ها داشته و در عین حال عوارض جانبی بسیار کمتری نسبت به سایر ضدعفونی کننده های رایج برای انسان دارد. نتایج تحقیقات به سرعت اتانول و ایزو پروپانول را به عنوان یک ماده ضدعفونی محبوب در پزشکی و جراحی قرار داد تا جایی که از آن ها به عنوان روح جراحی نیز یاد می کنند.
مکانیسم عملکرد
تحقیقات صورت گرفته نشان می دهد اتانول و ایزوپروپانول به طور مجزا و یا ترکیب با یکدیگر در بازه غلظتی 60 تا 70 % حجمی با آب در مدت زمان یک دقیقه ، چربی و پروتئین موجود در ساختار میکروب ها (ویروس ها باکتری ها و قارچ ها) را در خود حل کرده و موجب فروپاشی و نابود شدن آنها می شوند.با افزایش غلظت از 70 % حجمی ، خاصیت ضد عفونی کنندگی کاهش می یابد.
سلام بسیار جالب بود ممنون.